15. Appellante meent dat deze boete te hoog is, omdat volgens haar sprake is van een kleine overtreding. De aan appellante opgelegde bestuurlijke boete is aan te merken als een punitieve sanctie. Artikel 6 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM) brengt mee dat de rechter dient te toetsen of de hoogte van de opgelegde boete in redelijke verhouding staat tot de ernst en de verwijtbaarheid van de overtreding. Zoals het College eerder heeft overwogen (zie bijvoorbeeld de uitspraak van 19 juni 2018, ECLI:NL:CBB:2018:290), vormt voor bij wettelijk voorschrift vastgestelde boetebedragen de bepaling van artikel 5:46, derde lid, van de Algemene wet bestuursrecht het kader waarin de op artikel 6 EVRM gestoelde evenredigheidstoets wordt voltrokken. Binnen dat kader kan en behoort te worden beoordeeld of de voorgeschreven boete in het concrete geval evenredig is aan met name de aard en ernst van de geconstateerde overtreding, de mate waarin deze aan de overtreder kan worden verweten en, zo nodig, de omstandigheden waaronder de overtreding is begaan. Het College stelt vast dat op grond van de Transportverordening aan geen enkel kuiken door het vangen letsel mag worden toegebracht (zie de uitspraak van 6 juli 2021, ECLI:NL:CBB:2021:706, onder 18). Een percentage vangletsel van 2,67% is naar het oordeel van het College dan ook niet als gering aan te merken. Dat de minister pas handhavend optreedt zodra het percentage vangletsel boven de 2% uitkomt, maakt dat niet anders. Gelet op de aard en ernst van de overtreding, is het College met de rechtbank van oordeel dat de door de minister opgelegde boete van € 3.000,- passend en geboden is, nu (zoals is vermeld onder 14) sprake is van herhaling van de overtreding.

https://uitspraken.rechtspraak.nl/#!/details?id=ECLI:NL:CBB:2023:54