6. In het besluit is expliciet vermeld dat het college Ducor niet zal voorschrijven welke maatregelen zij exact dient te nemen om verspreiding van granulaatkorrels buiten de inrichting te voorkomen, omdat deze maatregelen veelal betrekking hebben op de door haar gevoerde bedrijfsvoering. De keuze die hierin wordt gemaakt is volgens het college aan Ducor.
Naar het voorlopig oordeel van de voorzieningenrechter blijkt uit de opgelegde last voor Ducor onvoldoende wanneer sprake zal zijn van het nemen van voldoende maatregelen om aan de last te voldoen en verbeurte van dwangsommen te voorkomen. Weliswaar is door het college in het besluit van 12 maart 2020 verwezen naar het door Ducor opgestelde plan van aanpak en heeft het college gewezen op een aantal maatregelen uit dit plan van aanpak die nog niet zijn getroffen door Ducor, maar thans is niet duidelijk of bij het opvolgen daarvan wordt voldaan aan de last. Het nemen van al die maatregelen die noodzakelijk zijn om te voorkomen dat granulaatkorrels buiten de inrichting terecht kunnen komen, zoals in het besluit van 12 maart 2020 is opgedragen, is een open norm die – zonder nadere uitwerking – tot interpretatieproblemen aanleiding kan geven. Bovendien wordt in het besluit van 12 maart 2020, zowel gesproken over repressieve maatregelen als preventieve maatregelen en het voorkomen van een overtreding, hetgeen niet met elkaar strookt. Uit het besluit van 12 maart 2020 blijkt onvoldoende of ten tijde van het besluit sprake was van een overtreding en de last ziet op het beëindigen en beëindigd houden daarvan, of dat deze uitsluitend ziet op het voorkomen van een overtreding.
7. Ducor heeft gewezen op het belang van maatschappelijk verantwoord ondernemen. Zoals ter zitting door Ducor is benadrukt erkent zij het probleem van de verspreiding van granulaatkorrels buiten het terrein en neemt zij ook haar verantwoordelijkheid in deze. Het college heeft ook niet bestreden dat Ducor bereid is om de noodzakelijke maatregelen te treffen om de verspreiding van granulaatkorrels in het milieu te voorkomen en heeft erkend dat door Ducor ook al verschillende maatregelen zijn getroffen. Met Ducor en het college streeft de Plastic Soup Foundation de voorkoming van (verdere) milieuvervuiling na. Het gezamenlijk particulier en publiek belang is evident. De bezwaarfase biedt partijen dan ook een kans het overleg te continueren om te komen tot effectieve maatregelen om vervuiling te voorkomen en de gevolgen van een eventuele ‘spill’ in te dammen. Het is aan het bevoegd gezag om te beoordelen of het onder deze omstandigheden aangewezen is om een herstelsanctie te gebruiken als “stok achter de deur”. Indien wordt gekozen voor de last onder dwangsom, dan zal deze aan alle vereisten moeten voldoen, en dus voldoende duidelijk moeten zijn, mede uit oogpunt van rechtszekerheid. De bestreden last is nog onvoldoende duidelijk. Het college kan de bezwaarfase gebruiken om te overwegen of een last onder dwangsom een geschikt middel is om het doel te bereiken. Daarbij kan worden betrokken of sinds het primaire besluit is gebleken van onregelmatigheden. Indien er voor wordt gekozen bij de beslissing op bezwaar vast te houden aan de last onder dwangsom, dan dient deze zodanig te worden bijgesteld dat voor Ducor duidelijk is welke maatregelen getroffen moeten worden om verbeurte van dwangsommen te voorkomen.
https://www.raadvanstate.nl/uitspraken/@121962/202003342-1-r1/